దళిత స్త్రీల వెతలు: Aruna Gogulamanda

దళిత వర్గాల స్త్రీలకు ఇంట్లోనూ అవమానాలే, అగ్ర కులాల నాజూకుతనాన్ని అబగా చూసే దళిత పురుషులు, తమ స్రీలను హీనంగా చూస్తారు.తప్పతాగొచ్చి అడిగింది వండిపెట్టలేదని భార్యని చితకబాదే మగమహారాజులు ఇక్కడ విరివిగా వుంటారు. మూదు పార్శ్వాల వివక్షలోనే ఆ స్త్రీల బ్రత్రుకులు కడతేరిపోతాయ్.నడిరోడ్లపై నగ్నంగా ఊరేగించినపుడో, పొలంలో కామందు లొంగదీసుకున్నపుడో, అవసరానికి వాడిపారేసినపుడో మాత్రమే వారు ఆడవాళ్ళన్న సంగతి గుర్తొస్తుంది తప్ప..మిగతాసమయమంతా వారిదో బండబారిన, రాటుదేలిన జీవన చిత్రం..
తమ స్త్రీల పట్ల స్పృహతో, మానవత్వంతో ఆలోచించాల్సిన అవసరం దళిత పురుషులకు లేదంటారా?
ప్రజాస్వామ్య దళితం !
_______________
మా కులమంతా ప్రజాస్వామ్యమేనంటూ మొదలౌతుంది..
మోసాలపర్వం..
కుంచమంత కూతురివంటూ
ఇంటెడు చాకిరీ చెయిస్తారు
బుడి బుడి అడుగుల ముచ్చటైనా తీరదు..
తమ్ముళ్లను సాకమంటారు..
ముక్కుపచ్చలైనా ఆరవు..
అంతులేని పనిపాట్లలోనే తెల్లారిపోతుంది బతుకు..
నీళ్లబిందెలు మోస్తూ ..ఇంటి పనులు చూస్తూ..
వంట చెరకు తెస్తూ..
కుల వ్యవస్థ మోపిన శాపాల శిలువను మోస్తూ..
"మాల మాదిగోళ్ళ పిల్ల అనగానే..
చెడ్దీల వెధవక్కూడా అమాంతం గుర్తొచ్చేమృగత్వాన్ని,
పసితనాన్నిసైతం కాటేసే కాముకత్వాన్ని నిస్సహాయంగా సహించి,
కీచక మూకల్ని దాటుకునో దాటలేకనో
ఇల్లు చేరి..
అమ్మ వెతల బ్రతుకు తాలూకు మిగులు బరువును
తెలియకుండానే తలకెత్తుకుని,
రొజంతా తప్పతాగి..
అచ్చోసిన అంబోతుల్లా
ఊరంతా బోరవిరుచుకు తిరిగే,
అదేమని అడిగితే
"మాకేంటే మగాళ్ళ"మంటూ
బూతుపురాణాలు విప్పే,
అన్నదమ్ములనబడే
పురుషపుంగవుల గుడ్డలుతకడానికీ...
పక్కలు పరవడానికీ..
తెచ్చింది కాస్తా వండి వడ్దించటానికే
జన్మనెత్తినట్టుగా సాగే..
'మా' 'ఏడకీ' చెందని 'ఆడబతుకు 'చిత్రం.
"దళిత ఆడబతుకు విచిత్రం.
చిన్నారి తల్లుల చిట్టిచేతులు కాయకష్టంతో బండబారితే,
పూటగడవని కటిక పేదరికంతో అమ్మ లాలిత్యం చితికి,
కామందు ఇంటికి పుట్టుకతొనేతాకట్టైపోతే,
పొగచూరిన వసారాల్లొ,
,పసిపిలల్ని సాకడలో,
నాట్లలో కోతల్లో..
అమ్మ మోసిన మోతల,
యెంతకీ ఆగని రంపపు కోతల,
అతుకుల బొంతలాంటి
గతుకురోడ్ల జీవనసమరంలో..
చితికి ఛిద్రమౌతున్న..
దళిత చెల్లెళ్ల వ్యధాభరిత బాల్యం.
నిర్లక్ష్యానికి రూపమిస్తే తయారయ్యే
మొగుళ్ల రాక్షసత్వం.
వద్దంటే పుట్టుకొస్తున్న బిడ్దల
పొట్ట కూటికి కూలికెళ్తే..
కామందు కామానికి పదే పదే బలైకూడా..
కిమ్మనకూడని జీవచ్చవం..
అలవికానన్ని అవమానాల సముద్రాలు
ఊహ తెలిసిన నాట్నుండీ ఈదుతూనే ఉన్నా,
యెక్కడిబాధనక్కడె పాతేసి..
చిరుగుల చెంగుతొ తుడిచేసి
యే విధంగానూ తన కధను,
ఇసుమంతైనా మార్చని రేపటికోసం..
పరిగేరితోనో కళ్ళమూడిస్తేనో రాలే,
నాలుగుడబ్బులతో పిలగాడి ఫీజు కట్టాలని
కుక్కిమంచంలోకూడా అలోచిస్తూ..
నిద్రరాని రాత్రులు గడిపే..
ఇదే..
మా ఆడపడుచుల రొజువారీ
జీవన గమనం.
'అన్నిరకాలాఅవసరాలూ
అడుగంటా తీర్చుకుని..
ఊరిపొలిమేరలవరకూ
తరిమి తరిమికొట్టింది..
అగ్ర కుల అహంకారమైతే.
..మరో అడుగు ముందుకేసి..
మూడు అడుగులతో పాతాళానికి తొక్కి.
ఇంట్లొనూ అంటరానిదాన్ని చేసింది..
మా వాడలోని పితృస్వామ్యం..
ఇది..
మా మగమేధావులు పాడుతున్న
ప్రజాస్వామ్య దళితం !

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

NARENDRA JADHAV’S OUTCASTE: A MEMOIR- A STORY OF THE METAMORPHOSIS OF DALITS

Image
NARENDRA JADHAV’S   OUTCASTE: A MEMOIR-   A STORY OF THE METAMORPHOSIS OF DALITS             The new category of writing ‘Dalit literature’ has established itself as a new literary movement in several regions in India in the last four decades. Arjun dangle offers a definition of Dalit literature: “Dalit literature is one which acquaints people with the caste system and untouchability in India, its appalling nature and its system of exploitation. In other words, Dalit is not a caste but a realization and is related to the experiences, joys and sorrows, and struggles of those in the lowest stratum of society. It matures with a sociological point of view and is related to the principles of negativity, rebellion and loyalty to science, thus finally ending as revolutionary.” 1 The literal meaning of the word dalit - is one who has been trampled under feet or who has been oppressed, exploited, insulted, humiliated and thrown outside the pale of civic society, i.e., turned into an
Read more

Poisoned bread: protest in Dalit short stories.

In the late 1960s and 1970s, the state of Maharashtra in western India saw a resurgence of anti-caste political struggle and, simultaneously, an explosion of literature by writers from formerly 'untouchable' castes. (1) Writing often in anger and with a sense of urgency, the writers drew from a shared experience of caste subordination and from the low caste civil rights movement that had accompanied India's independence from the British in 1947. The writers identified themselves as Dalit, an old Marathi word meaning 'ground' or 'reduced to pieces', thus calling attention to the continuing oppression of untouchables in Indian society. Since the 1970s, the term Dalit has gained currency as a self-chosen name of political and cultural identity for untouchable communities throughout the country. The greater political consciousness and exposure to literacy that Maharashtrian Dalits experienced are embedded in historical circumstances. The area that is now the
Read more

FIGURES OF SPEECH

  FIGURES OF SPEECH A Figure of Speech is a departure from the ordinary form of expression, or the ordinary course of ideas in order to produce a greater effect. Figures of speech  often provides emphasis, freshness of expression, or clarity. Figurative language is the opposite of literal language. Literal language means exactly what it says. Figurative language means something different to (and usually more than) what it says on the surface Functions of Figures of Speech: To arrest the attention and retain it To stimulate the imagination To excite the emotions To compel by their Force and to allure by their charm To persuade or to please Figures of Speech may be classified as under:- Figures of Speech may be classified as under: a) Those based on Resemblance such as Allegory, Apostrophe, Euphemism, Imagery,  Metaphor, Pathetic Fallacy, Personification and Simile b) Those based on contrast such as Antithesis, Epigram, Oxymoron, Paradox and Pun c) Those based on association such as Meto
Read more