అమ్మ ........ (Mother)
పుట్టిన గడ్డమీద
పండిన ప్రతి ధాన్యం గింజను
తన రక్తంతో తడిపి
తాను ఆకలి చావుకు గురయ్యేచోట .....
కాలి క్రింద భూమి
కదలిపోయే చోట .......
నిటారుగా నిలబడలేక
కుప్పకూలి పోయేచోట ....
అమ్మల్ని , అక్కల్ని
చెల్లెళ్ళని , కూతుళ్ళని
అత్యాచారం చేసేచోట .......
పిడికిలి బిగించి
కొడవలి పడుతుంది ........ . మా అమ్మ.
ఆడతనం , అంటరానితనాల మధ్య
రోకలి బండకింద చితికిన
దోస బద్దై రోదిస్తుంది ......... మా అమ్మ.
పని నుండి పొద్దుపోయి రాగానే
కొంగు ముడి విప్పి
కొబ్బరి ముక్కలో , కందికాయలో
పెసరకాయలో, అలసందలో పెడుతూ ........
నువ్వు 'అంబెడ్కర్ ' అంత కావాలి '' నాన్నా... '' అంటూ
తన తల మీద నుండి ఈ పని భారాన్ని
తగ్గించమని కోరేది ......... 'మా అమ్మ '.
పగలనక రేయనక పనిచేస్తూ ....
కష్టాల కన్నీళ్ల లో
తడిచి ముద్దయిన ......... 'మా అమ్మ ' ను
చూస్తుంటే ........
''ప్రభు '' పాదాల చెంత
కన్నీరు మున్నీరయిన
ఆ 'మద్గలేని మరియమ్మ ' గుర్తొచ్చేది ......
తన భారాన్నంతా తీసివేయమన్నట్లు .......
మోట బావి దగ్గర ....... ''మా అమ్మ ''
నీళ్ళు తోడుతుంటే .....
'యాకోబు ' బావి దగ్గర 'సమరయ స్త్రీ ' లా
''మెస్సయ్య '' కోసం వేచి చూసినట్లుండేది .....
ఆకలి మంటలు , అవమానపు మాటలు
పేదరికపు చారల భారాన్నంతా మూటకట్టిన ....... 'మా అమ్మ '
కట్టెల మోపులా మోసుకొస్తావుంటే ......
ప్రపంచ 'పాప' భారాన్నంతా '' శిలువ '' లో మోస్తున్న
''యేసయ్య '' కల్వరి ప్రయాణం లా ఉండేది .....
ఈ ఆకలి కేకలు ''సమాప్తం '' అయ్యాయి అని
వినాలని ఊరిచివర వీధుల్లో ఎదురుచూస్తూ ఉండేది ..... ''మా అమ్మ ''
(కట్టెల మోపుతో పొద్దుగూకి ఇంటికొచ్చిన మా అమ్మ ... యాదిలో ... 14-03-2006)
రచన : వేమయ్య
రచన : వేమయ్య
Comments
Post a Comment