పుట్టిన గడ్డమీద పండిన ప్రతి ధాన్యం గింజను తన రక్తంతో తడిపి తాను ఆకలి చావుకు గురయ్యేచోట ..... కాలి క్రింద భూమి కదలిపోయే చోట ....... నిటారుగా నిలబడలేక కుప్పకూలి పోయేచోట .... అమ్మల్ని , అక్కల్ని చెల్లెళ్ళని , కూతుళ్ళని అత్యాచారం చేసేచోట ....... పిడికిలి బిగించి కొడవలి పడుతుంది ........ . మా అమ్మ. ఆడతనం , అంటరానితనాల మధ్య రోకలి బండకింద చితికిన దోస బద్దై రోదిస్తుంది ......... మా అమ్మ. పని నుండి పొద్దుపోయి రాగానే కొంగు ముడి విప్పి కొబ్బరి ముక్కలో , కందికాయలో పెసరకాయలో, అలసందలో పెడుతూ ........ నువ్వు 'అంబెడ్కర్ ' అంత కావాలి '' నాన్నా... '' అంటూ తన తల మీద నుండి ఈ పని భారాన్ని తగ్గించమని కోరేది ......... 'మా అమ్మ '. పగలనక రేయనక పనిచేస్తూ .... కష్టాల కన్నీళ్ల లో తడిచి ముద్దయిన ......... 'మా అమ్మ ' ను చూస్తుంటే ........ ''ప్రభు '' పాదాల చెంత కన్నీరు మున్నీరయిన ఆ 'మద్గలేని మరియమ్మ ' గుర్తొచ్చేది ...... తన భారాన్నంతా తీసివేయమన్నట్